Een cliënt maakte mij attent op het liedje ‘Ravijn’ van Veldhuis & Kemper. Mooie tekst over een uitgebluste man die droomt over hoe hij ooit het roer gaat omgooien. Maar iedere dag zit hij toch weer in diezelfde trein, op weg naar zijn werk.

Ze vertelde over haar laatste baan; echt leuk vond ze het niet, en zeker niet toen ze steeds meer klussen toebedeeld kreeg waar niemand zin in had. Zijzelf eigenlijk ook niet en het was zwaar werk. Ze kreeg er fysieke klachten van, maar...

Nee, dit prachtige boeket heb ik niet van een dankbare klant gekregen. In dit geval ben ik zelf de dankbare klant. Onze plaatselijke bloemist heeft een spaarprogramma met échte cadeaus en zo kon ik vanmorgen deze mooie bloemen inclusief vaas ophalen.

Reflecteren op het afgelopen jaar, op de keuzes die je (wel of niet) gemaakt hebt en hoe dat uitgepakt heeft voor je? De vakantie is daar een mooi moment voor. Even een periode andere dagelijkse bezigheden, waardoor je 'van een afstandje' kunt kijken...

De vraag wordt wat weifelend gesteld. Wanneer ik bevestigend antwoord, hoor ik de opluchting. “Oh, gelukkig… ik weet zelf nog niet zo goed wat ik ermee moet, maar fijn dat we het onderdeel kunnen laten zijn van het traject.”