NIEMAND WILDE HET DOEN, DUS DEED IK HET MAAR.
Ze vertelde over haar laatste baan; echt leuk vond ze het niet, en zeker niet toen ze steeds meer klussen toebedeeld kreeg waar niemand zin in had. Zijzelf eigenlijk ook niet en het was zwaar werk. Ze kreeg er fysieke klachten van, maar dat vertelde ze pas toen het echt niet meer ging.
Zes jaar lang voerden haar collega’s de leuke, creatieve werkzaamheden uit en zij sjouwde alle spullen heen en weer en deed het grootste deel van de schoonmaak. “Ach ja, iemand moet het doen.” was haar antwoord toen ik haar vroeg waarom ze dat al die tijd zo had gedaan. “Maar waarom alleen jij?” vroeg ik. Ze haalde haar schouders op.
“Heb je wel eens van je innerlijk kind gehoord?” vroeg ik haar. Daar had ze wel eens iets over gelezen. “Stel je voor” zei ik “dat een veel jongere versie van jou bij je was op je werk. Jullie waren samen aan het werk. En er waren leuke werkzaamheden, cadeautjes mooi inpakken en leuke spulletjes etaleren bijvoorbeeld, en er waren werkzaamheden die niemand leuk vond. Zware dozen sjouwen en uitpakken en de spullen in stellingen zetten, en de schoonmaakwerkzaamheden waar je net over vertelde.
Je ziet jouw kleine ik met glanzende ogen naar die mooie spulletjes kijken, ze wil er graag iets leuks van maken, of ze netjes in de winkel zetten. Maar jij zegt: “Nee, kom, wij gaan dozen sjouwen.” “Waarom moeten wij dozen sjouwen?” vraagt je innerlijk kind. “Nou, gewoon” zeg jij “niemand vindt het leuk, maar iemand moet het doen. Dus doe het nou maar gewoon.” Je innerlijk kind krimpt ineen en probeert terneergeslagen een van de zware dozen te verplaatsen. “Gaan we straks ruilen van werk?” probeert het innerlijk kind nog. “Nee” zeg jij, “werk nou nog maar even goed door, dan zijn we straks op tijd klaar en kunnen we naar huis.”
“Wat onaardig” zegt mijn cliënte zachtjes. “Het doet echt pijn als ik dit zo voor me zie, hoe ik mijn innerlijk kind commandeer en de leuke werkzaamheden niet gun. Dat heb ik dus al die jaren zo naar mezelf gedaan… Niet zeuren, zelfs als je pijn hebt. Waarom gunde ik mezelf niet meer dan dit? Waarom voelde ik mezelf minder dan de rest?”
Haar blik gaat weer over het Me.-scan bord dat tussen ons in op tafel ligt. Ook daarop is duidelijk te zien hoe ze zich altijd aanpast aan de ander. “Ik wist het ergens wel” zegt ze, “maar nu ik het zo zie en met het verhaal van mijn innerlijk kind is het me echt pijnlijk duidelijk geworden. Ik wil het echt veranderen.”
Een bewogen eerste afspraak was het, maar wel een mooi uitgangspunt om mee verder te gaan. Ik ben er zeker van dat zij zichzelf over een tijdje ook een echt fijne baan gunt. Daar gaan we samen naartoe werken.
#loopbaancoach #talentenontsluieraar #persoonlijkegroei #persoonlijkeontwikkeling #innerlijkkind #hsp #burnout #mescan #werkgeluk #werkplezier #zelfliefde #zelfvertrouwen #zingeving #talentontwikkeling #bewustwording #talentenscan #persoonlijkheidstest #carriereswitch
Zes jaar lang voerden haar collega’s de leuke, creatieve werkzaamheden uit en zij sjouwde alle spullen heen en weer en deed het grootste deel van de schoonmaak. “Ach ja, iemand moet het doen.” was haar antwoord toen ik haar vroeg waarom ze dat al die tijd zo had gedaan. “Maar waarom alleen jij?” vroeg ik. Ze haalde haar schouders op.
“Heb je wel eens van je innerlijk kind gehoord?” vroeg ik haar. Daar had ze wel eens iets over gelezen. “Stel je voor” zei ik “dat een veel jongere versie van jou bij je was op je werk. Jullie waren samen aan het werk. En er waren leuke werkzaamheden, cadeautjes mooi inpakken en leuke spulletjes etaleren bijvoorbeeld, en er waren werkzaamheden die niemand leuk vond. Zware dozen sjouwen en uitpakken en de spullen in stellingen zetten, en de schoonmaakwerkzaamheden waar je net over vertelde.
Je ziet jouw kleine ik met glanzende ogen naar die mooie spulletjes kijken, ze wil er graag iets leuks van maken, of ze netjes in de winkel zetten. Maar jij zegt: “Nee, kom, wij gaan dozen sjouwen.” “Waarom moeten wij dozen sjouwen?” vraagt je innerlijk kind. “Nou, gewoon” zeg jij “niemand vindt het leuk, maar iemand moet het doen. Dus doe het nou maar gewoon.” Je innerlijk kind krimpt ineen en probeert terneergeslagen een van de zware dozen te verplaatsen. “Gaan we straks ruilen van werk?” probeert het innerlijk kind nog. “Nee” zeg jij, “werk nou nog maar even goed door, dan zijn we straks op tijd klaar en kunnen we naar huis.”
“Wat onaardig” zegt mijn cliënte zachtjes. “Het doet echt pijn als ik dit zo voor me zie, hoe ik mijn innerlijk kind commandeer en de leuke werkzaamheden niet gun. Dat heb ik dus al die jaren zo naar mezelf gedaan… Niet zeuren, zelfs als je pijn hebt. Waarom gunde ik mezelf niet meer dan dit? Waarom voelde ik mezelf minder dan de rest?”
Haar blik gaat weer over het Me.-scan bord dat tussen ons in op tafel ligt. Ook daarop is duidelijk te zien hoe ze zich altijd aanpast aan de ander. “Ik wist het ergens wel” zegt ze, “maar nu ik het zo zie en met het verhaal van mijn innerlijk kind is het me echt pijnlijk duidelijk geworden. Ik wil het echt veranderen.”
Een bewogen eerste afspraak was het, maar wel een mooi uitgangspunt om mee verder te gaan. Ik ben er zeker van dat zij zichzelf over een tijdje ook een echt fijne baan gunt. Daar gaan we samen naartoe werken.
#loopbaancoach #talentenontsluieraar #persoonlijkegroei #persoonlijkeontwikkeling #innerlijkkind #hsp #burnout #mescan #werkgeluk #werkplezier #zelfliefde #zelfvertrouwen #zingeving #talentontwikkeling #bewustwording #talentenscan #persoonlijkheidstest #carriereswitch